Мы выбіраем жыццё без наркотыкаў!

Апублікавана 07.04.2021 07:43

1 красавіка кафедрай "фізіка і энергаэфектыўныя тэхналогіі «было запланавана правядзенне ў інтэрнаце № 4 мерапрыемства – гутаркі на тэму»Мы выбіраем жыццё без наркотыкаў".

Паколькі лекцыі і прэзентацыі па такой тэме ўжо не выклікаюць жывой цікавасці ў моладзі, мы прынялі рашэнне змяніць фармат мерапрыемства-замяніць гутарку сацапытаннем на тую ж тэму з наступным развіццём дыскусіі на " як атрымаецца».

Суразмоўцаў выбіралі выпадкова-заходзілі на кухні, у пакоі, кагосьці спынялі ў калідоры. Паколькі час быў вячэрні, большая частка пакояў апынулася заселеная.

Нашы суразмоўцы апынуліся студэнтамі розных факультэтаў і розных курсаў - ад першакурснікаў да магістрантаў. Што цікава-рэагавалі на сітуацыю практычна адно

Прапанова адказаць на некалькі пытанняў стандартна выклікала насцярожанасць. Але пасля фармулёўкі "Я правільна думаю, што з юнакамі (дзяўчатамі) вашага ўзросту гутарыць пра шкоду наркотыкаў некалькі пазнавата?"народ расслабляўся і радасна паведамляў, што, вядома ж, так!

Усе даўно ведаюць усе пра ўсё, даўно сфармавалі зусім правільны погляд на рэчы, і за іх можна ну вось зусім не турбавацца.

Пасля пытання "Гэта значыць вы сапраўды ведаеце ўсе магчымыя маркетынгавыя хітрыкі гэтага бізнэсу? Дакладна не ведзяцеся на «слабо»?"усё радасна ківалі і ўсяляк пацвярджалі сваю дасведчанасць і максімальную разумнасць.

А вось пытанне «Гэта датычыцца толькі цяжкіх наркатычных прэпаратаў або наогул усіх?"заставаў знянацку. На яго, безумоўна, таксама ківалі і падтаквалі. Але дэталізацыя «г. зн. цыгарэты з півам-таксама не?"выклікала адназначную рэакцыю «"А пры чым тут гэта???»

І вось з гэтага месца пачыналася гутарка. З кожным свая.

Прыемна адзначыць, што многія цяперашнія студэнты не паляць. Яшчэ гадоў пяць таму працэнт людзей, якія не паляць быў менш.

Гарачымі прыхільнікамі курэння як бяскрыўднага спосабу расслабіцца апынуліся першакурснікі. Прапанавалі абмеркаваць іх стаж у якасці курцоў. Суаднесці яго з патрэбай у цыгарэтах, частатой перакураў і патрэбнай колькасцю цыгарэт у суткі. Заняцца статыстыкай ніхто не адмаўляўся. Некаторыя падзяліліся, што ўжо мелі вопыт адмовы, але потым вярнуліся па прынцыпе – «раз атрымалася, баяцца няма чаго».

Мы паспрабавалі задаць пытанні так, каб адказы на іх падводзілі нашых суразмоўцаў калі не да пераацэнцы свайго адносіны да курэння, то хоць бы да сумневам у прывабнасці, крэатыўнасці і бяспекі цыгарэты як неад'емнага атрыбуту жыцця сучаснага чалавека.